Loading
Hargez
Lyrics
کابوسی ام که خواب خوش تعبیر میشه پروانه ای که توی پیلش پیر میشه یه زندگی درد کشیدمو شمردم من زندگی کردنو از یاد بردم یه عمره که خوب با خودمم تا نکردم اونی که باید بشمو پیدا نکردم تو خلوتم هی از خودم شکست خوردم هر سال شب تولدم دوباره مردم هرگز نخواستم یه سواله ساده باشم یا اتفاقی پیش پا افتاده باشم واسه همین دور خودم دیوار چیدم نقشه ی تنهاییمو خودم کشیدم چجور بخندم با یه قلب متلاشی سخته که مرد روزای سخت باشی ای کاش دنیا به دلم امون میداد منو کمی بهتر به من نشون میداد کاشکی کمتر خودمو فهمیده بودم حقیقتو جوری که هست ندیده بودم مثل وصیت میشه هرچیزی که میگم انگار که ساکن یه دنیای دیگم هرگز نخواستم یه سواله ساده باشم یا اتفاقی پیش پا افتاده باشم واسه همین دور خودم دیوار چیدم نقشه ی تنهاییمو خودم کشیدم
